مقایسه میزان افسردگی در کارکنان بخش روانپزشکی بیمارستان فارابی با کارکنان بخش های چشم، گوش7 حلق، بینی و داخلی بیمارستان امام خمینی کرمانشاه

اختلال افسردگی اساسی اختلال شایعی است، با میزان شیوع حدود 15 درصد برای طول عمر، که در زنها شایعتر است. و نیز شیوع اختلال دو قطبی ‏‎i‎‏ حدود 1 درصد در طول عمر است یک مسئله مهم این است که اکثر بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی ‏‎i‎‏ بالاخره مورد توجه پزشک قرار می گیرند و درمان می شود در حالیکه فقط نیمی از مبتلایان به اختلال افسردگی اساسی تحت درمان اختصاصی قرار می گیرند. انگیزه اجرای تحقیق حاضر این بوده است که تداوم کار در بخش روانپزشکی به عنوان بخش استرس زا با تضعیف روحی-روانی توام است و ما نیز شاهد این چنین اظهارات از سوی کارکنان بخش مذکور بوده ایم و با عنایت به اینکه جهت ارائه خدمات مناسب، بخصوص در بخش روانپزشکی پرسنل می بایست خود از روحیه ای سالم برخوردار باشند برآن شدیم که تحقیقی در رابطه با مقایسه میزان افسردگی بین کارکنان بخش روانپزشکی بیمارستان فارابی با کارکنان، در بخش های داخلی، ‏‎ent‎‏، چشم بیمارستان امام خمینی کرمانشاه انجام دهیم. هدف اصلی تعیین میزان افسردگی در بخش روانپزشکی و مقایسه آن با بخش های شاهد بوده و برای تعیین میزان افسردگی از آزمون ‏‎beck ‎ استفاده شده است و نیز قبل از انجام آزمون برای هر فرد یک پرسشنامه پر شده که عوامل احتمالی موثر را در بروز افسردگی در دو گروه مورد و شاهد بررسی نماید. و چنانچه اختلافی از نظر عوامل احتمالی موثر در بروز افسردگی بین دو گروه وجود داشته باشد معین کند، تا نتیجه تحقیق بهتر مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاصله از تحقیق حاضر حاکی از این است که افسردگی در گروه مورد 22 درصد و درگروه شاهد 4/7 دردص است و با توجه به آنالیز آماری انجام شده تفاوت معنی داری در دو گروه وجود داشته و نشان دهنده این مطلب است که احتمالا بخش روانپزشکی می تواند عامل موثر جهت افزایش وجود افسردگی در پرسنل بخش مذکور بوده باشد و از نظر سایر عوامل احتمالی موثر بر افسردگی اغلب دو گروه از لحاظ آماری تفاوتی نداشته اند. و این مطلب نیز تاییدکننده نتیجه تحقیق حاضر است که افسردگی در پرسنل بخش روانپزشکی در مقایسه با گروه شاهد بیشتر است.